CİHAT ÖZKAN

Ey kendini iptal eden akıl Nasıl olur da asıl korkulacak olanı Göremezsin! Her şey gözünün önünde olup bitiyor da Nasıl gerçeği göremezsin! Ne kadar da senden ile sen olmayanlar Ne kadar put değil desen de Taptığın her şey putsal şakalar Yalnızlığa gelemiyor musun yoksa Tanrının çarkına çomak sokmaya Varlığa  Cesaretin yok mu? Duruyorsun hala akılların ardında Varoluşa gelemiyorsun bir türlü Asırlar dinlemedi Buddha’yı Çağlar sonrasından Zerdüşt onu Ormanında duyup, tezahüre kavuştursa da Şimdi yeniden haykırıyor hakikati 21.yy’da! Dinle ve kulağına hâkim ol Ne diyor ne buyuruyor kâhin ormanında ! Başkaldır diyor Başkaldır tüm otoriteye Tüm putlaşan otoritelerine Sevgi mi tahakküm eden Oysa nefret etmeyi de bilmelisin Nefret mi seni hapseden Duvarlarını sevgiyle eritmelisin Ancak şudur tek çaren Başkaldırmalısın Başkaldırmalısın ki kendin olasın Zamanın zamansızlığından Tin’e varasın Tin de sana varab

Birazcık geç uyandım bugün Uyku tutmadı epeyce Yanımda huzur vardı Huzuru kaybetmemek için Uyumadım, bekleyedurdum Saat biri vuruyordu Ve Hayallerim artık uyumalısın diyordu Uyudum ki, aniden uyandım Yeni uyandım Korktum rüyamı gördüm diye Hemen telefon rehberime baktım Işte oradaydın Hayatımın ne anlama geldiğini açıklayan mesajların Işte tam da buradaydın Şimdi tekrardan bakıyorum resmine Her satırda gözlerinle geliyorum kendime Biraz titriyor ellerim resmine bakarken Bu nasıl bir heyecan Sen o fotoğraftaydın Işte sen buradaydın Tam benim <3 in yerinde Sen atıyordun sol tarafımda Ve anladım ki rüya değil Vaadedilen cennet bana gelmişti Seninle mutluydum Her seni düşündüğüm de bile Anlıyor musun hala çok mutluyum Ve senin düşücen bile Cenneti getiriyor ayaklarımın altına Işte sen oradasın Ve ruhumda senin yanında O seni izlemiş sabaha kadar Bedenim rüyalarda seni düşlemiş Sen bende atıyorsun Sol tara

Zamanın içerisinde yol ve o yolda olmak Basılan her adım da aklını kalbinde bulmak Aşk mı, sanat mı Yoksa aşk bir sanat mı? Teke tek ve beraber Yalnız ve birlikteyken yarattığımız bir şey olarak Birlikte varolmak gibi Bir suyun içerisinde her bir molekülün birbiri üstünden Kendi varlıklarından vazgeçmeden Birlikte akıp gittiği gibi! Şimdi de sen gizli, tüm şimdilerimmiş gibi Sende zamanın tüm kipleri bir bütünmüş gibi Tıpkı bir sinema filminde zamanın hepsine sahip olmak Ya da o zamanın İzleyicisine sahip olması gibi… Ama sahiplik değil de Daha çok birlik olmak gibi Bir sinema filmi, bir zaman, bir bütün gibi Birer bütün ve hiçte parçaları değil Kendisi… Birer parça olamayız ki bütün hep özünde bütün değil mi Tümüyle olduğu gibi Aşk gibi Bu bütünlük aşk mı, sanat mı Yoksa aşk bir sanat mı Ya da aşkın sanatı mı?

Kimileri başkalarının dünyasında yaşarken Kimileri kendi dünyalarını yaratırlar Tıpkı Birilerinin kendi olmayanın istediği olduğu gibi Kendi olmaya cesaret edenlerin olduğu gibi Bazen karanfiller açar bazen ise sümbüller Bazen insan gül kokar bazen ise ter Bazen teriyle başkasını özler Bazen gül gibi kokarken kendisini unutu verir Kendine bir selam çakar Ve Selam çakar ve gider. Sabredemez yine de istiyorum der İstese de aslında İstemediğini bilmeden Bazen yürüyor zanneder insan oysa koşuyordur Bir bakmışsın ki koştuğunu sananlar Rüyada duruyordur Hep koşarız da aynı yerde kalmaz mıyız? Ateşin yandığını sanırız da Ateş gibi yanmaz mıyız? Soğuktan donarız da Soğuktandır sanmaz mıyız? Yine de bir şeyler gerek Biraz cesaret bir nebzede değişimi hissetmek Hissettiğin noktada değişmediğini bilmek gibi