KAHİN'İN ORMANINDA
Ey kendini iptal eden
akıl
Nasıl olur da asıl
korkulacak olanı
Göremezsin!
Her şey gözünün önünde
olup bitiyor da
Nasıl gerçeği
göremezsin!
Ne kadar da senden ile
sen olmayanlar
Ne kadar put değil
desen de
Taptığın her şey putsal
şakalar
Yalnızlığa gelemiyor musun
yoksa
Tanrının çarkına çomak
sokmaya
Varlığa
Cesaretin yok mu?
Duruyorsun hala
akılların ardında
Varoluşa gelemiyorsun
bir türlü
Asırlar dinlemedi Buddha’yı
Çağlar sonrasından
Zerdüşt onu
Ormanında duyup, tezahüre
kavuştursa da
Şimdi yeniden
haykırıyor hakikati
21.yy’da!
Dinle ve kulağına hâkim
ol
Ne diyor ne buyuruyor kâhin
ormanında !
Başkaldır diyor
Başkaldır tüm otoriteye
Tüm putlaşan
otoritelerine
Sevgi mi tahakküm eden
Oysa nefret etmeyi de
bilmelisin
Nefret mi seni hapseden
Duvarlarını sevgiyle
eritmelisin
Ancak şudur tek çaren
Başkaldırmalısın
Başkaldırmalısın ki
kendin olasın
Zamanın
zamansızlığından Tin’e varasın
Tin de sana varabilir
Özgür kalırsan eğer
Özgürse ruhun şayet kâhinin
ormanında
Onunladır iraden
Tüm Tin senin ruhunda
İnsanın insan oluşunda
Başkaldırmaktır tek
gayen!
Bu şiir;
Cihat Özkan'ın "Lucifer: Felsefenin Senfonisi" adlı kitabında bulunmaktadır.
Tebrik ederim. Tagor'u Halil cibran'ı hatırlattı. Yaşlanınca Cihat Cibran olur belki.
YanıtlaSilBir filozof tarafından,bir büyük şaire ve bir sanatçı filozofa benzetilmek çok güzel bir şey. Teşekkürler hocam 😊
YanıtlaSil