KAHİN'İN ORMANINDA

Ey kendini iptal eden akıl

Nasıl olur da asıl korkulacak olanı

Göremezsin!

Her şey gözünün önünde olup bitiyor da

Nasıl gerçeği göremezsin!

Ne kadar da senden ile sen olmayanlar

Ne kadar put değil desen de

Taptığın her şey putsal şakalar

Yalnızlığa gelemiyor musun yoksa

Tanrının çarkına çomak sokmaya

Varlığa

 Cesaretin yok mu?

Duruyorsun hala akılların ardında

Varoluşa gelemiyorsun bir türlü

Asırlar dinlemedi Buddha’yı

Çağlar sonrasından Zerdüşt onu

Ormanında duyup, tezahüre kavuştursa da

Şimdi yeniden haykırıyor hakikati

21.yy’da!

Dinle ve kulağına hâkim ol

Ne diyor ne buyuruyor kâhin ormanında!

Başkaldır diyor

Başkaldır tüm otoriteye

Tüm putlaşan otoritelerine

Sevgi mi tahakküm eden

Oysa nefret etmeyi de bilmelisin

Nefret mi seni hapseden

Duvarlarını sevgiyle eritmelisin

Ancak şudur tek çaren

Başkaldırmalısın

Başkaldırmalısın ki kendin olasın

Zamanın zamansızlığından Tin’e varasın

Tin de sana varabilir

Özgür kalırsan eğer

Özgürse ruhun şayet kâhinin ormanında

Onunladır iraden

Tüm Tin senin ruhunda

İnsanın insan oluşunda

Başkaldırmaktır tek gayen!

Bu şiir;

Cihat Özkan'ın "Lucifer: Felsefenin Senfonisi" adlı kitabında bulunmaktadır.