MISSING/ÖZLEM
I miss what light comes through window To my life I miss what scent of flowers which infiltrate into At the winds When they are nearby me, I miss, too To missing The missing doesn’t belongs to instant, seem like, That’s belongs to every instant When missing end, you too end Might that end? What will happen, if so When it ends Passengers who are stranded? [1] [1] Özledim pencereden gelen ışığı Hayatıma Özledim rüzgarlarda içeri sızan Çiçeklerin kokusunu Onlar yanımdayken de özlüyordum Özlemeyi Özlem anın değil, sanki, Her anın parçası Bitti anda sende bitiyordun Biter miki? Ne olacak öyleyse Bittiğinde Yarı yolda kalan yolcular?