MISSING/ÖZLEM
I miss what light comes through window
To my life
I miss what scent of flowers which infiltrate into
At the winds
When they are nearby me, I miss, too
To missing
The missing doesn’t belongs to instant, seem like,
That’s belongs to every instant
When missing end, you too end
Might that end?
What will happen, if so
When it ends
Passengers who are stranded?[1]
[1] Özledim
pencereden gelen ışığı
Hayatıma
Özledim rüzgarlarda içeri sızan
Çiçeklerin kokusunu
Onlar yanımdayken de özlüyordum
Özlemeyi
Özlem anın değil, sanki,
Her anın parçası
Bitti anda sende bitiyordun
Biter miki?
Ne olacak öyleyse
Bittiğinde
Yarı yolda kalan yolcular?
Yorumlar
Yorum Gönder