CİHAT ÖZKAN

... Yaşam bir yazı yazıyor Kendi üzerine silinmez harfleriyle Yaşamı bir yaşam yazıyor Ebedi döngünün ekseninde Hiç hayat organlarının ayaklanışını Yaşayan varoluşlarını gördü mü insan? İşte tüm damarlar vücutta hayat bulmuş Toplardamar eşliğinde Atardamar Ayaklanmış yürüyorlar! Biri Apollon olmuş biri Dionysos Yaşam yazıyor! Kan yazıyor sözcüklerini kâğıtlara Kanla yazıyor Yaşam yazıyor her bir harfinin noktasına kadar Yaşam yazıyor! O, yazıyor sessizce sözlerini Yaşam, damarlarındaki kanı Onun elinden sayfalara aktarıyor. İyinin ve kötünün ötesinden Tüm çağlara aykırılığıyla O içinde yaşanmış yaşamı sezdiren Gür bıyıklarının üzerinden Gözlerinin içinden Yaşam bakıyor. Onun kollarında buluyor kendisini O da ona bir ad takıyor Kan diyor, Yaşam diyor, ‘Güç İstenci’ diyor Onun ellerinde felsefe olarak buluyor yaşam kendisini Yaşam Felsefesi! Onun ellerinde coşkulu bir heyecan Onun ki bir dans kelimeler arasında ...

Siz hiçbir şeyden şüphe etmeden mi karar veriyorsunuz? Ya verdiğiniz karar yanlış ise. Keşke diyerek geçmişe borcunuzu ödeyebilir misiniz? Geçmişe dönemeyeceğiniz kesin. Hatta bir saniye öncesine! Birisi ile tartışmak var mı hayatınızda- ya kendinizle! Şimdi tahayyül edilecek olursa, bir adım atacaksınız ve körsünüz. Böyle bir durumda hiç şüphelenmeden adım atabilir misiniz? Ki adımınız ölümünüze ve yaşamınıza neden olacak bir adım! Ya bir başkası hakkında bir karar alırken nasıl bir adım atacaksınız? Tüm delillere sahipsiniz- bir bakıma her deliliniz; önyargıyı içinde taşıyan birer deliliğiniz! İşte bu yüzden bir konu hakkındaki deliliğiniz! Buradaki her bir cümle bu filme ait bir yorum mudur aslında? Acaba bu film de sadece bir film midir? Filmin anlatısı ile sanatsal açıdan değerlendirilmesi nasıl gerçekleştirilmelidir? Ben burada kısaca bu filmi değerlendireceğim-her değerlendirmem sizin deneyiminizi; deneyiminizin ötesinde dünyaları ve yeni hayat bağlarını değerlendirmek olan...

Yabancılık çekiyorum                         kendi yurdumda Yabancı olmuşum                         sanki                         kendi varlığıma Gözlerin aynamdı                         sözlerin anlam Şimdi sessizliğin                         şarkısını söylüyorum Sensizlikle yaşıyorum                   ...

Beni sevmiyorsun sanki eskisi gibi Sevdalı bakmıyor bana gözündeki bakışlar Düşüncen sarıyor beni ve bu dalgın bakışlar Ağlatıyor sessizce yüreğimi Uzaktan sana hayran hayran bakıyorum Platon’un aşkı gibi derindir bana aşklar Devamı; Cihat Özkan'ın "Lucifer: Felsefenin Senfonisi" adlı kitabında bulunmaktadır.

Ey kendini iptal eden akıl Nasıl olur da asıl korkulacak olanı Göremezsin! Her şey gözünün önünde olup bitiyor da Nasıl gerçeği göremezsin! Ne kadar da senden ile sen olmayanlar Ne kadar put değil desen de Taptığın her şey putsal şakalar Yalnızlığa gelemiyor musun yoksa Tanrının çarkına çomak sokmaya Varlığa  Cesaretin yok mu? Duruyorsun hala akılların ardında Varoluşa gelemiyorsun bir türlü Asırlar dinlemedi Buddha’yı Çağlar sonrasından Zerdüşt onu Ormanında duyup, tezahüre kavuştursa da Şimdi yeniden haykırıyor hakikati 21.yy’da! Dinle ve kulağına hâkim ol Ne diyor ne buyuruyor kâhin ormanında ! Başkaldır diyor Başkaldır tüm otoriteye Tüm putlaşan otoritelerine Sevgi mi tahakküm eden Oysa nefret etmeyi de bilmelisin Nefret mi seni hapseden Duvarlarını sevgiyle eritmelisin Ancak şudur tek çaren Başkaldırmalısın Başkaldırmalısın ki kendin olasın Zamanın zamansızlığından Tin’e varasın Tin de sana v...

Birazcık geç uyandım bugün Uyku tutmadı epeyce Yanımda huzur vardı Huzuru kaybetmemek için Uyumadım, bekleyedurdum Saat biri vuruyordu Ve Hayallerim artık uyumalısın diyordu Uyudum ki, aniden uyandım Yeni uyandım Korktum rüyamı gördüm diye Hemen telefon rehberime baktım Işte oradaydın Hayatımın ne anlama geldiğini açıklayan mesajların Işte tam da buradaydın Şimdi tekrardan bakıyorum resmine Her satırda gözlerinle geliyorum kendime Biraz titriyor ellerim resmine bakarken Bu nasıl bir heyecan Sen o fotoğraftaydın Işte sen buradaydın Tam benim <3 in yerinde Sen atıyordun sol tarafımda Ve anladım ki rüya değil Vaadedilen cennet bana gelmişti Seninle mutluydum Her seni düşündüğüm de bile Anlıyor musun hala çok mutluyum Ve senin düşücen bile Cenneti getiriyor ayaklarımın altına Işte sen oradasın Ve ruhumda senin yanında O seni izlemiş sabaha kadar Bedenim rüyalarda seni düşlemiş Sen bende atıyorsun Sol tara...

Zamanın içerisinde yol ve o yolda olmak Basılan her adım da aklını kalbinde bulmak Aşk mı, sanat mı Yoksa aşk bir sanat mı? Teke tek ve beraber Yalnız ve birlikteyken yarattığımız bir şey olarak Birlikte varolmak gibi Bir suyun içerisinde her bir molekülün birbiri üstünden Kendi varlıklarından vazgeçmeden Birlikte akıp gittiği gibi! Şimdi de sen gizli, tüm şimdilerimmiş gibi Sende zamanın tüm kipleri bir bütünmüş gibi Tıpkı bir sinema filminde zamanın hepsine sahip olmak Ya da o zamanın İzleyicisine sahip olması gibi… Ama sahiplik değil de Daha çok birlik olmak gibi Bir sinema filmi, bir zaman, bir bütün gibi Birer bütün ve hiçte parçaları değil Kendisi… Birer parça olamayız ki bütün hep özünde bütün değil mi Tümüyle olduğu gibi Aşk gibi Bu bütünlük aşk mı, sanat mı Yoksa aşk bir sanat mı Ya da aşkın sanatı mı? Bu şiir; Cihat Özkan'ın "Lucifer: Felsefenin Senfonisi" adlı kitabında bulunmaktadır.