YAŞAM FELSEFESİ

...

Yaşam bir yazı yazıyor

Kendi üzerine silinmez harfleriyle

Yaşamı bir yaşam yazıyor

Ebedi döngünün ekseninde

Hiç hayat organlarının ayaklanışını

Yaşayan varoluşlarını gördü mü insan?

İşte tüm damarlar vücutta hayat bulmuş

Toplardamar eşliğinde Atardamar

Ayaklanmış yürüyorlar!

Biri Apollon olmuş biri Dionysos

Yaşam yazıyor!

Kan yazıyor sözcüklerini kâğıtlara

Kanla yazıyor

Yaşam yazıyor her bir harfinin noktasına kadar

Yaşam yazıyor!

O, yazıyor sessizce sözlerini

Yaşam, damarlarındaki kanı

Onun elinden sayfalara aktarıyor.

İyinin ve kötünün ötesinden

Tüm çağlara aykırılığıyla

O içinde yaşanmış yaşamı sezdiren

Gür bıyıklarının üzerinden

Gözlerinin içinden

Yaşam bakıyor.

Onun kollarında buluyor kendisini

O da ona bir ad takıyor

Kan diyor, Yaşam diyor, ‘Güç İstenci’ diyor

Onun ellerinde felsefe olarak buluyor yaşam kendisini

Yaşam Felsefesi!

Onun ellerinde coşkulu bir heyecan

Onun ki bir dans kelimeler arasında

Her bir kelime hücreler misali geziniyor kanında.

Piyanosunun tuşlarından çıkan ses

Müziğin tragedyasının her an yeniden doğuşunu andırıyor

Yalnızlığa çalıyor şarkılarını

Yaşamda aslında yalnız değil mi?

Ona eşlik eden tek bir şey var yalnızlığında

Kendisiyle baş başa kalmasını sağlayan

Hayatın bana dokun demesini andıran

Onu asil yalnızlığında kucaklayan

Hiç bırakmayan yoldaşları

Baş Ağrıları diye bahsediliyor onlardan.

Tek kelime ile bile olsa insan

Susarak konuşurcasına

Nietzsche’yle sohbet etmeye fırsat bulabildi mi

Kartalın kanat çırpışını, yılanın tısını

Duyabildi mi kulakları hiç?

İşte onunla konuşmaya fırsat bulma adına

Doğaya teşekkürler diyebilmek

Sinüzite bundan dolayı şükredebilmek

Onunla baş başa kalabilmek adına insan

Varoluşunu hissedebildi mi hiç?

Gün içerisinde bir müddet durağan, bir müddet heyecan

Kitap okurken merhaba dercesine hafiften beyni sızlatan

Akşam olunca ‘uyu uyu’ diye içerlerden seslenen

Sabahın altısında ‘kalk hadi’ demesi günaydınla eşleşen

Baş ağrılarım var bana onu anımsatan!

Bunun gibi şeyler için teşekkür edebildi mi insan

Nietzsche’yle oturup hiç sohbet edebildi mi?

Biraz bahsedeyim insanlığa sabah sohbetlerimizden

Hep iyinin ve kötünün ötesinde oluyor sohbetlerimiz

İyinin ve kötünün ötesinde olmasa da sohbetlerimiz

Ahlakın soykütüğünü çıkarıyoruz ara sıra

Yaşamın döngüsünü

Bazen Zerdüşt’ te katılıyor bizlere

Deccal

Biraz ötede, oldukça da beride

 Yaşama karşı olanı kırbaçlamayı bekliyor, sessizce

Tüm putların alacakaranlığında bu sohbet

İnsanca ve pek insanca sürüp gidiyor

İşte bu yüzden teşekkür etmek gerekiyor Baş Ağrılarına

Hayatın değerini düşüren ve varoluşu kirleten

Bakterilerinden ve virüslerinden uzat tutması bile kâfi

Yalnızlığa kadeh kaldırarak

Biraz ezberden biraz Şen Bilim’den şiirler okuyoruz

Bazen de Yaşam Felsefesi diye şiirler karalıyoruz varoluşa

Yaşamla kalabilmek, kanla yazabilmek

Kendinle kalabilmek ve kendin olabilmek adına

İşte böyle varoluşun paradokslarında yaşam buluyoruz

Ne de olsa, yaşam akıyor damarlarımızda

…