TITANIC


Cümbüşte kırıldı, insan orta yerinde
Nefeste kesildi yaşamın demli yerinde
Kubbesi akıttı okyanusların aşkın üzerine
İki elin ucunda dünya kuruldu
Kolların ilk buluşma yerinde yaşamın anlamı kaldı
Ebediyette canlı canlı koşacaktı
Sonsuzluğun küçük sandalı Titanic adını aldı
Haykırdı, sessizce
I’ll never let go, Jack. I’ll never let go.
I promise…
Kâinat, bunu duydu, duyacaktı
Damlalar gül oldu, aşk gülde yüzüyordu
Tanrı bile eğilmiş, ona tapınırken bulundu
Hüzünle, hüzünlü bir neşeyle
I’m flaying Jack…
Hala yaşıyordu, aşk
Cihat Özkan aşka aşkla yazıyordu
Kalemin mürekkebi, ıslanıp, sayfayı yaralıyordu
Küçücük sandal nice yaşlar da yüzüyor
Varoluş utancından utanıyordu…

Yorumlar

Popüler Yayınlar

MUSTAFA KEMAL ATATÜRK

"ŞAHANE BİR ŞEY YAŞAMAK"

KÖPEK KATLİAMI BİR ÇÖZÜM MÜDÜR?