ANLAMSIZ HAYATLAR
Anlamsız hayatlar
görüyorum sokaklarda
Yaşamları üzerine yargı
dağıtacak yetkim de yok hani
Ama birçoğunun kendi
yargıları olmadığından da eminim nedense
Akışa kapılmış giden
rastlantısal nedensellikler
Önüne koyulan amaçları
yaşayan ruhlar
Ruhuna hapishane olmuş
bedenler sokaklarda
Sonra kendime bakıyorum
kalabalıkta
Yalnızlığımın tadını
çıkarıyorum
Ya ne kadar yalnız
olduğunu anlayamayan kalabalık
Hayallerle yaşıyor
karanlık bir bataklıkta
Güneşin bile
aydınlatamadığı karanlık ormanlar gibi
Ama nedense gür ağaçlar
yerine
Gür ağaçları bile
karanlığa hapseden
Birbirine dikenleri batan
çalılar gibi
Her yeri sarılmış
yapraklarla örtülmüş dikenler
Pusuda bekleyen düşmanlar
sanki
Bir de ormanın
sınırlarını aşıp,
Mehtaba daldığını
zannedenler var
Kaybetmişler tüm
etkinliğini,
Bir şey uğruna, hep bir
şeyler uğruna yaşıyorlar
Sanıyorlar ki
kavuşacakları hakikatleri
Ütopya ile distopya
arasına sıkışıp kalmış bir tür
Yaşayamıyor, kaçamıyor,
yakınlaşamıyor ve mesafe alamıyor da
Anlamsız hayatlar
görüyorum sokaklarda
Ya anlamı çoktan bulan sahtekârlar
Ya anlamsızlığa eğilmiş
kafalar
Nerede arasa gözlerim
cesur haykırışlar
Bulamadı, bulamıyor,
yine de arıyorlar
Şair: Cihat ÖZKAN
Yorumlar
Yorum Gönder