BANA, DOSTLARA VE HERKESE SELAMLAR!

 

Dostlarıma selamlar! İnsan vakti olunca sevdikleriyle görüşür mü hiç, o kişi için vakit yaratmaktır sevmek. Kiminle ya da neyle muhabbetin daha dehşetli ise en doğru zamanını onla yaşarsın. Kimse duymasa bile incinen ruhunu yoldaşın, dostum diyen değil, dost olan duyar. Ey insan! Anlayasın. İstediğimde, en çok beklediğimde, seni orada, gerekirse susarak-sessizce yanımda olmanı arzuladığımda fakat olmadığında neyleyeyim, boşa ateş mi yakayım. Kim söyleyebilir bana dostlarını sıradan olduğu için seçtiğini? Kimse! O halde herkes gibi olana nasıl dost derim, neden kendimi kandırayım? Tüm herkesten ve her şeyden çıkmış gelmiş dost başucumda duruyor. Dilenci değilim ki dost, 'artık vakitlerini' toplayayım. Sözlerim ağır geldiyse korkma dost, sen hala bana özelsin, en sevdiklerimden, en güvendiklerimdensin. Böyle dosta ne denir; "Ama ben senin dostunum sense bana dost olamamışsın. Sana bana dostum olmadığın için kırılamam ama bana dost olduğunu sanmana ve bu sanıya beni de inandırdığın için sana olan dargınlığım en büyük hakkım."

Ve herkese merhaba! Kimileri hayvanları katlediyor kimileri çocukları... İnsan bazen kendine yetişemiyor, ne demeli! Sahte güler yüzler, yalan sözler, yaşanmayan özlemler. Kimse sevgiye yer ayırmıyor, zaman yaratmıyor. Ya kalan zamanını gidermek için bir karakterle ya da kanını dökmek için bir karakterin kendi insanlığından harcıyor. Üstelik bir de iyi, en iyi o, hadi oradan! İnsan insanlıktan çıkarken bir dostun kalbi dargın, hayvanlar uyutulmak (öldürülmek)için toplatılmak isteniyor ve bir karış toprak için yüzlerce çocuğuyla yaşlısıyla nice insanlar kanları toprağa karışıyor. Dünya yaşamak için fazla ki fazla. Hele ki insanlığa kayıtsız en iyi insanlar olduğunu sanan bir sürüyle bir arada!!!

Selamlar kendime!

Şimdi gökyüzüne bakıyorum 

Yıldızlar yok, hakikat ise kayıp 

Bir deniz gibi dalgalanıyorum

Okyanusum dalgalarım görülmüyor 

Karalarım paramparça, ay sönük 

Güneş sandığım yıldız 

Ateş saçıyor, alev alev 

Fakat sıcağı sahte, buzdan bir küre

...

Yazar: Cihat ÖZKAN 

Resim: Odilon Redon