MEVLANA CEALEDDİN-İ RUMİ'DEN DEFTER-İ KEBİR

Aya öfkelenmişim ben, işte böyle kapkaranlık bir gece olmuşum.

Padişaha kızmışım, çırılçıplak bir yoksul olmuşum.

Güzeller sultanı gel demiş, evine çağırmış beni.

Ben bir yolunu bulmuşum, yola baş kaldırmışım.

Sevgilim baş çeker, naz ederse, gamlara atar, kararsız korsa beni,

bir kez olsun ah demem, inad için. “Ah”a da kızmışım ben.

Bir bakarsın altınla aldatırlar beni o. Bir bakarsın şanla şerefle aldatırlar beni.

Oysa altın falan istemiş değilim ondan, şanla şerefe hele çoktan boş vermişim.

Ben bir demirim, mıknatıstan kaçıyorum.

Bir saman çöpüyüm ben, mıknatıslara yan çizmişim.

Ben öyle bir zerreyim ki, bütün âleme isyan etmişim.

Havaya, toprağa isyan etmişim, Ateşe, suya isyan etmişim.

Altı yöne isyan etmişim. Beş duyuya isyan etmişim.

Altı yön de neymiş, beş duygu da ne?

Ben öyle bir zerreyim ki, bir olan Allah'a isyan etmişim.

Sen bu söze dayanamazsın, çünkü suyun dışındasın.

Şems'e benzediği için ben, Güneş’e bile isyan etmişim.

(...)

Bir deniz kesilen gözlerimin kıyısında

bir aşk ovasını görmüştün hani;

sarfan dallarıyla, ağustos gülleriyle sarmaş dolaş.

Bunu unutma, hatırla ama. (…)

Ey Tebrizli Şems,

dinim aşktır benim, senin yüzünü gördüm göreli,

benim dinim senin yüzünde övünür, ey sevgili.

Bunu unutma, hatırla ama.

Yazar: Mevlana Cealeddin-i Rumi

Düzenleme: Meriç BİLGİÇ

Kaynak: https://www.mericbilgic.com/web/kitaplar/ads%C4%B1zlar.pdf

CİHAT ÖZKAN