ESRARENGİZ YÜZLER
Bakışlarını
yakalıyorum insanların
Ruhlarını
görüyorum merceklerinden öteye geçip
Cümlelerini
yakalıyorum ansızın
Gevşek
sözcükler, içi boş bir ego, karakter sıfır
Hele
kimisi var sanırsın iyilik perisi, ahlak bekçisi
Bir
bakıyorsun oynuyor da rolünü iyi
Adımlarını
yakalıyorum üşenmeden
Bazılarının
kırılgan, bazılarının o çok mağrur duruşlarını seyrediyorum
Fark
ettim ki bir oyundayım
Sahnedeki
karakterlerden ibaret insanlar
İnsanların
nasıl oynadıklarını görüyorum
Kaçmaya
çalışsam da kaçamıyorum
Bir
setin içerisine sıkışıp kalmış gibi
Kendi
duygularıyla yapmacık rolleri arasında
Sıkışan
karakterlerin yanında nedir ki benim yamuk bakışım
Bilmiyorum.
Gözlerimi
kaçırıyorum, bakışlarımı nereye cevirsem
Yeni
bir oyuncu ve hayattan hakikatler serisi
Bir
bakıyorum görmek istemesem de
Sahte
yüzler sahte gülüşler
Ağlamanın
bile sahteliğine sarılmış
Esrarengiz
yüzler
İşte
bu yüzden yalnızlığımı seviyorum
Kalabalık
karşısında tek insani oluşum
Oysa
karşımda türsel bir bunalımın trajik serüveni
Bir
anda tüm zaman ve mekânı aşıyorum
Fırlıyorum
sahneye, sahnede değilmiydik zaten
Oyunu
bozmak için kendimden geçiyorum
Dionysos’un
şarabını yudumlayıp
Dans
ediyorum, şarkı söyleyen sessizlikle
Dökülüyor
üzerimden nafile hüsran
Yaşamla
mest oluyorum.
Şair:
Cihat ÖZKAN
Başka nasıl tarif edilebilirdiki sorsan herkes melek ozaman bukadar kötülügü kim yapiyo?
YanıtlaSilSanırsam insanlar olarak bizler şeytanı ve meleği içimizde yaşatıyoruz. Bazen melek büyüyor bazen şeytan.
Sil